“Seča knezova” je ubijanje najviđenijih vođa srpskog naroda, koja se dogodila 1804. godine, kada su janjičarske starešine – dahije, počele pogubljenja u pokušaju da spreče pobunu protiv njihovog zuluma. Dahije, Aganlija, Kučuk Alija, Mula Jusuf i Mehmed-aga Fočić su bile vođe janjičarskih jedinica u beogradskom pašaluku. Njih četvorica – Aganlija, Kučuk Alija, Mula Jusuf i Mehmed-aga Fočić zajednički su vršili vlast iz Beograda, sami su ubirali poreze, sudili i ubijali po sopstvenoj volji.

O tome koliko je ljudi tih nekoliko dana početkom 1804. godine ubijeno, brojke se razlikuju. Neki istoričari navode cifru od oko 70 narodnih prvaka, dok ima onih koji tvrde da je mrtvih bilo više od 150. Među prvim žrtvama bili su knez Aleksa Nenadović i Ilija Birčanin, a zatim su pogubljeni i knez Stevan Andreić Palalija, knez Teofan, knez Petar, knez Marko Čarapić, iguman Hadži-Đera, arhimandrit Hadži-Ruvim, kmet Janko Gagić, Buljubaša Mate i mnogi drugi.

Teror koji su dahije zavele trajao je više od tri godine i nezadovoljstvo naroda bilo je ogromno. Zato i ne čudi što je među stanovništvom – trgovcima, starešinama, ali čak i nekim Turcima koji su živeli na prostoru Srbije, počelo da se govori o organizovanom otporu.

Vesti o ujedinjenju potlačenih stigla je do dahija. Plašeći se većih nemira, oni su naredili pogubljenja viđenijih Srba širom pašaluka, naročito onih koji su se već istakli u borbi protiv janjičara.

Ovaj potez samo je ubrzao izbijanje pobune. Na Sretenje, na Saboru u Orašcu 14. februara 1804. donesena je odluka da se podigne buna na dahije koja se kasnije pretvorila u Prvi srpski ustanak.