Beograd 16. aprila pre mnogo godina…
Pismo pape
Smešten na ušću Save u Dunav, Beograd je jedan od najstarijih gradova u Evropi i, pored Atine, najveća urbana celina na Balkanu. Najstariji arheološki nalazi sa njegovog područja sežu u peti milenijum pre nove ere.
Srednja škola i gimnazija “Arhimed” nalazi se u srcu Beograda, na opštini Vračar.
Na današnji dan 878. godine prvi put je pomenuto ime Beograd.
To se dogodilo kada je papa Jovan VIII uputio pismo bugarskom knezu Borisu, u kome ga obaveštava da se Sergije evnuh opoziva sa dužnosti Episcopatum Belogradensem (beogradskog episkopa). Original ovog dokumenta nalazi se u Vatikanskom arhivu, a tek devedesetih godina ovog veka postao je dostupan i našoj javnosti.
Za više od dve hiljade godina, koliko pouzdano postoji kao gradsko naselje, Beograd je nosio mnoga imena: Singidunum, Alba Graeca, Alba Bulgarica, Taurunum, Darul Džihad, Grienchinch Veissenburgn, Nandor Fehervar… Svi ovi nazivi svedoci su velikih oluja koje su protutnjale ovim prostorima.
Tokom svoje duge i burne istorije, Beograd je osvajalo 40 armija, a 38 puta je podizan iz pepela. Danas 16. aprila učenici Srednje škole i gimnazije “Arhimed” podsećaju se i na bombardovanje Beograda 1944. godine u vreme Vaskrsa kada je Beograd zasut tepih bombama. Pogođeno je tadašnje porodilište u Krunskoj ulici (danas Zavod za zaštitu zdravlja studenata), Bajlonijeva pijaca gde je poginulo 200 ljudi od zalutale bombe, a pogođena je i Palata Albanija u kojoj je bilo sklonište u kome su svi izginuli. U nastavku je tekst preuzet sa sajta bbc.com, koji govori o svedočenju Beograđana.
Bila je nedelja, 16. april 1944. pravoslavni Uskrs.
Pošto su već oguglali na zvuk sirene za vazdušnu opasnost koja je ratnih godina često odzvanjala okupiranim gradom, Beograđanima je dan počeo gotovo kao i svaki drugi.
Iako su krajičkom oka sporadično bacali pogled ka nebu, nadali su se da će praznik provesti u miru.
Tako je bilo i u ulici Zeke Buljubaše, zvezdarskom naselju Bulbulder – roditelji su spremali po kući, dok su se deca igrala napolju i kucala uskršnjim jajima.
A onda se sve promenilo u jednom trenutku.
„Prema bakinom sećanju, bombarderi su se pojavili na nebu iz pravca opservatorije i Zvezdarske šume, a deca su navijala ,Naši, naši!'”, govori za BBC na srpskom Nikola Milikić, istoričar kustos Istorijskog muzeja Srbije i unuk Mirjane Milikić, rođene Krstić, tada srednjoškolke i svedokinje događaja.
